Het is weer de tijd van het jaar dat jongeren zich druk beginnen te maken over studiekeuze. Examens komen dichterbij. Of als je al studeert begin je halverwege je jaar te merken dat dit toch niet echt iets voor jou is. Best lastig. Want hoe weet je met je korte levenservaring nou wat goed bij je past? Waar je goed in bent? Waar je gelukkig van gaat worden? Met welke studiekeuzes je een lekker leventje kan gaan leiden? Welke studies tot welke beroepsmogelijkheden leiden?
(filmpje Shift Happens: we leiden op voor banen die nu nog niet bestaan).
Voor sommige jongeren is al duidelijk wat ze willen worden vanaf dat ze kind zijn (dokter, brandweerman, juf etc.) maar voor veel jongeren is de hoeveelheid keuzes overweldigend (zie filmpje Paradox of Choice)
Maar hoe ga je dan kiezen? Door een gesprek met een decaan: iemand die je niet kent die dan ineens Het Antwoord moet weten? Een beroeps/studiekeuzetekst waarbij de volledige complexiteit van de werkelijkheid ineens is veranderd in een lijst van meerkeuzevragen? Allebei hele handige hulpmiddelen en het is voor sommige jongeren onwijs waardevol om hier op zo’n manier bij stil te staan. Maar toch kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat een deel van het hoge schooluitval gehalte deels te wijten is aan de moeilijkheid voor jongeren om goede keuzes te maken. (Ik zou nu in kunnen gaan op de neurologische kant van het verhaal dat puberbreinen nog helemaal niet in staat zijn om dit soort keuzes goed zelfstandig te maken, maar dat bewaar ik voor een andere keer.)
Ook ik heb niet De Oplossing, maar ik had laatst wel een fantastische ervaring die me aan het denken zette…
Bij een van de Jimmy’s die we nu aan het opstarten zijn, hebben jongeren bedacht dat ze filmpjes willen maken om jongeren te wijzen op het bestaan van Jimmy’s en waarvoor je er terecht kan. Het was een super leuk en gemotiveerd groepje waarvan een meisje als meisjesdroom heeft om actrice te worden. Maar ja… geen van hen had ervaring met filmpjes maken. Bij Jimmy’s werken we met co-creaties met experts en het koppelen aan jongeren die er wel ervaring mee hebben. Zo kwamen we bij de jongens van Creavime. Flemon is echt een super gemotiveerde gast die enthousiast vertelt over zijn werk. Zo enthousiast dat hij super natuurlijk de leiding over het groepje nam en alle jongeren in zijn vakgebied meenam.
En toen gebeurde het… Alle jongeren, dus niet alleen het meisje die actrice wilde worden, gingen Flemon ‘t hemd van z’n lijf vragen. Wat leer je op jouw school? Wat kan je ermee worden? Hoe zit het met toelating? Hoe zijn de docenten? Waarom doe je dit soort dingen in je vrije tijd? Etc etc…
Het leek wel of zijn enthousiasme en motivatie ook iets aanwakkerde in de anderen. Flemon was vastbesloten om er een succes van te maken. Dus zij gingen ineens ook op onderzoek uit om zelf te ontdekken hoe zij wilden bijdragen en wat bij hen paste.
Dit was officieel natuurlijk geen studievoorlichting. Dit gaat er ook vast niet voor zorgen dat het groepje die er bij was nu ook allemaal dezelfde opleiding als Flemon gaan doen. Of dat de keuze die ze maken gelijk de goede keuze gaat worden. Maar ik weet wel zeker dat dit in ieder geval een klein beetje heeft bijgedragen aan het idee dat ook zij iets kunnen vinden waar ze net zo enthousiast over zijn en goed in worden als Flemon enthousiast is over film.
Dus wat zou er gebeuren als jongeren in de loop van hun school carrière een aantal keer (of heel vaak ) in aanraking komen met andere jongeren die hun “ding” of talent al hebben gevonden. Dat ze al spelende en experimenterend er achter kunnen komen wat ze tof vinden om te doen.
Een paar jaar geleden bedachten Elroy Eefting, Rozemarijn Knollema en ik al de KIK jongerenprojecten, ontzettend verschillende projecten waar jongeren in mee zouden kunnen werken om hun talenten te ontdekken en ontwikkelen. Daar zat ook al een stukje peer – to – peer samenwerking in om van elkaar te leren. Maar nu ik het met Jimmy’s een aantal keer in actie heb gezien begin ik steeds meer te denken dat we echt op het goede spoor zaten, en dat – onbewuste- peer to peer samenwerking wel eens heel waardevol kan zijn voor jongeren die nog niet goed weten wat ze kunnen of willen.
Hoe gaaf zou het zijn als we komende jaren allerlei best practices konden verzamelen op dit gebied? Zodat we de jongeren die hun talent hebben gevonden ook echt in de spotlight kunnen zetten? Hun een platform geven om hun kwaliteiten verder te ontwikkelen én over te brengen op anderen? En dat zo andere jongeren kansen krijgen om ook hun eigen kwaliteiten te ontdekken?
Zie ik iets over het hoofd of is dit een duidelijk geval van win-win- win?